Veel gestelde vragen

Het eerste wat de Heere Zelf aangeeft is het is niet goed dat de mens alleen is. Dit vinden we in Genesis 2:18. Hierin vinden we een heel belangrijke basis voor het doel. Dit is een prachtige afspiegeling van God zelf, want Hij zegt “laat Ons mensen maken naar Ons beeld.” God treft in het samen zijn van een man en een vrouw in een huwelijk iets aan van Zichzelf.

Het samen zijn is dus niet alleen zijn en is voor de Heere zo belangrijk dat Hijzelf een vrouw voor Adam maakt met het doel dat Adam niet alleen is.

Het is belangrijk het huwelijk wel te bezien in het licht van een hoger doel, namelijk Christus in ons leven te verheerlijken. Het samenzijn is niet het hoogste doel, God de eer te geven door jullie leven samen aan Hem toe te wijden, geeft de grootste voldoening. Het voorkomt dat de focus alleen op een gelukkig huwelijk komt te liggen, hoe belangrijk het huwelijk ook is. De vraag moet zijn: ‘Hoe kan mijn leven en ons huwelijk bijdragen aan Zijn eer en glorie?' Zoals de titel van een boek zegt: ‘Het huwelijk in het licht van de eeuwigheid’. Dat is het juiste perspectief. In het huwelijk Christus centraal zetten zorgt ervoor dat de bron voor het huwelijksleven niet opdroogt. Er kunnen moeilijke tijden zijn, maar samen vasthouden aan Hem zorgt ervoor dat je huwelijk geestelijk sterk is en weerbaar tegen verleidingen en beproevingen.

Door een christelijk huwelijk wordt tevens de relatie die de Heere Jezus heeft met zijn Kerk weerspiegelt (zie de vraag over de betekenis van het huwelijk). Dat werpt zijn vruchten af in de samenleving en is een belangrijk middel om het Koninkrijk van God uit te breiden. De liefde van de Heere Jezus zal door jullie heen naar anderen om je heen gaan vloeien.

Daarnaast helpt het huwelijk aan karaktervorming en het voortbrengen van de vrucht van de Geest. Het huwelijk vormt je op een buitengewoon sterke manier als je Jezus wilt volgen. Ga je voor je eigen belangen en kom je voor je eigen rechten op of leg je deze af voor je man of vrouw? Haal je eruit wat erin zit of leef je voor de ander? Sterven aan jezelf zou zeker in je huwelijk een realiteit moeten zijn, zodat de heerlijkheid van Christus openbaar komt. Zoals 2 Korinthe 4:7 zegt dat ons leven een aarden kruik is en door de scheuren heen de alles overtreffende kracht van God zou schijnen. Als je samen zoekt naar hoe jullie beiden voor Zijn eer en glorie kunnen leven, kan de een de ander aansporen en omhoog trekken wanneer nodig. De een wijst de ander op zijn gebreken en mooie kanten en samen worden we gevormd.

Dat samen komt echt tot zijn doel wanneer jullie samen verbonden zijn door geloof in God, de Schepper van jullie beiden. Een drievoudig snoer wordt niet snel verbroken, Prediker 4:12.

Door een huwelijk aan te gaan verlaat een man zijn ouders (en de vrouw haar ouders), hecht zich aan zijn vrouw en zullen tot één vlees zijn (Genesis 2:24 en Mattheus 19:6). Dat zijn drie fundamentele stappen en processen. Na vertrek:
1. onder het gezag van de ouders vandaan;
2. verbinden een man en een vrouw zich op emotioneel en geestelijk vlak;
3. genieten fysiek van de seksuele omgang.

In Maleachi 2:14 zien we letterlijk dat deze levensrelatie een verbond wordt genoemd. …terwijl zij toch u metgezellin en de vrouw van uw verbond is. En ook in Spreuken 2:17 lezen we over het vergeten van een verbond in de context van een levensrelatie.

Wie de context van de Bijbel begrijpt, weet dat God werkt met verbonden. Bindende afspraken waarin rechten en plichten zijn opgenomen en in het kader van het Bijbelse huwelijk niet meer te ontbinden. Net zomin God het verbond dat Hij heeft met Zijn Volk (Israël en in Israël de gelovigen uit de heidenen) kan verbreken. Een huwelijksovereenkomst (contract) is typisch iets van de afgelopen 70 jaar, wat we als samenleving normaal zijn gaan vinden. Maar het doet rijkelijk tekort aan de betekenis van het huwelijk door verbondsluiting, wat een door een rituele handeling bekrachtigde belofte van verbondenheid en trouw is. Een contract is opzegbaar, een verbond niet.

Een verbond in de Bijbel werd overigens ook altijd publiekelijk gesloten, in aanwezigheid van anderen die op deze manier getuigen waren. Zo is het ook de bedoeling dat een huwelijk in aanwezigheid van publiek - getuigen - gesloten wordt.

Bij samenwonen wordt geen verbond gesloten en zoals in het antwoord op de vraag ‘Is het huwelijk een verbond of contract?’ is geschreven, is dat een door God gegeven vereiste. Samenwonen gaat niet alleen tegen Gods wil in, het is ook schadelijk voor de man en de vrouw. Een verbond zorgt voor veiligheid, vertrouwen en begrenzing en betrekt God in het samenleven. Dat is onmisbaar voor een echtpaar dat tot eer van God wil leven. In veel gevallen heeft samenwonen ook het karakter dat als het niet mocht slagen men uit elkaar gaat, terwijl een verbond dat juist voorkomt. Wat zeker met het oog op eventuele kinderen onmisbaar is.

Voor God was het onuitstaanbaar dat de Israëlieten relaties aangingen met de heidenvolken om hen heen. God had het verboden omdat Israël toegewijd moest zijn aan Hem en Zijn leefregels voor hen golden (en overigens nog steeds gelden). Door zich te vermengen zouden de heidenvolken Israël aftrekken van het volgen van God. God spreekt in dat verband vaak over hoererij: het plegen van overspel met een andere partij.

Het onderwijs in het Nieuwe Testament heeft nog steeds betrekking op Israël, maar ook op de gelovigen uit alle volken op de aarde. Daar is ook het onderwijs voor het huwelijk, zoals bijvoorbeeld in Efeze 5, voor bedoeld. God praat daar (via de schrijver Paulus) tegen gelovige mannen en vrouwen. De context is: ‘Zoals aan de Heere’ en dit duidt op een relatie met de Heere Jezus. Levend onder gezag van God.

Ben je wederomgeboren en wil je de Heere Jezus volgen, dan is Gods wil dat je een gelovige man of vrouw trouwt (uiteraard is single zijn een gelijkwaardig alternatief). 2 Korinthe 6:14 spreekt over: ‘vorm geen ongelijk span met ongelovigen’. Een huwelijk aangaan is een span vormen en dit met een ongelovige doen is tegen Gods geboden in gaan.

Wanneer er sprake is van een lange verkeringstijd en reeds serieuze voornemens voor een huwelijk, is ons advies om minimaal te wachten tot de ongelovige zich bekeerd en tot Christus komt. Als tegenargument wordt regelmatig ingebracht dat God ook in een huwelijk kan werken en de ongelovige tot bekering kan brengen. Dat is zeker waar en gebeurt gelukkig ook regelmatig. Maar dat is geen argument om Gods wil te negeren en daarin je eigen zin te doen. God stond ook niet achter het verzoek van Israël om een aardse koning (1 Samuel 8:7). Toen zij daar toch voor kozen ging God met hen mee, maar het volk plukte wel de ellendige vruchten van die keuze.

De Bijbel is eerlijk: licht gaat niet samen met duisternis. En als iemand niet wederomgeboren is, hoe aardig hij of zij ook is en hoe verliefd je ook bent, dan leeft hij of zij de invloed van de vorst van de duisternis en niet onder het gezag van Koning Jezus (Efeze 2:1 en 2)

Het huwelijk is iets prachtigs en een door God gegeven instelling. Het is alleen geen roze wolk, zoals onze cultuur ons graag doet denken en ons daarmee zand in de ogen strooit. Een huwelijk gaat niet vanzelf. Wat wil je ook als twee zondaren elkaar ontmoeten en intensief gaan samenleven... Een goede voorbereiding in afhankelijkheid van God kan daarin veel ellende voorkomen.

Daarom zullen jullie van te voren samen veel moeten praten over belangrijke zaken:

• Staat God op de eerste plaats en hoe zouden we dat vorm willen geven in ons huwelijk?
• Hoe verhouden onze geloofsbelevingen zich met elkaar en welke kerkelijke gemeente past daarbij?
• Hoe kijken we aan tegen het ontvangen van kinderen?
• Wat zijn de grote karakterverschillen tussen ons tweeën en hoe houden we daar rekening mee?
• Wat is de positie en het leven van beide ouders en welke invloed hebben zij?
• Bespreek samen hoe om te gaan met seksuele verleidingen van buitenaf, hoe kunnen we samen ook daarin rein leven?

Het samen lezen van de Bijbel, bidden en goede boeken bestuderen helpt bij het voorbereiden op je huwelijk. Onder de volgende link tref je een aantal boeken aan die jullie kunnen helpen.

Ons advies is al vroeg in de verkeringstijd een echtpaar te zoeken waar jullie je hart mee kunnen delen en belangrijke vragen mee kunnen bespreken. Het mooist is als dit jullie ouders zijn of mensen uit het kerkelijk netwerk die dichtbij staan. Mocht je daarvoor niemand kunnen vinden, dan wil Hart voor het gezin met je meedenken. Je kunt dan een e-mail sturen naar relatievorming@hartvoorhetgezin.nl.

Hopelijk heb je een gezonde en liefdevolle opvoeding gehad en staan je ouders achter jouw huwelijk. Hen verlaten betekent veel meer dan ‘uit huis gaan’ en samen gaan wonen met jouw vrouw of man. Verlaten betekent dat je onder het gezag van je ouders vandaan gaat. Als man leef je vanaf dat moment onder het directe gezag van de Heere en de vrouw leeft onder het gezag van de man (en de Heere: Efeze 5:22).

Jouw ouders dragen vanaf het moment van de huwelijkssluiting geen verantwoordelijkheid meer en mogen ook geen gezag en/of invloed uitoefenen op jullie leven. Het binnenbrengen van de bruid door de vader en het ‘overgeven’ aan de bruidegom symboliseert mede deze betekenis. Weg onder het gezag van de vader en toevertrouwd aan het gezag van haar man.

Het Hebreeuwse woord voor ‘verlaten’ is ‘āzaḇ’. Dat is een sterke uitdrukking. Het betekent: permanent achter je laten en iets anders op de eerste plek stellen. In het Engels zegt men wel ‘leave and cleave’: ‘verlaten van’ en ‘hechten aan’.

Het onder gezag leven is een fundamenteel uitgangspunt in het christelijke leven, echter heeft het in onze cultuur en tijd een negatieve betekenis en lading gekregen. Het is hier niet de plek om dit grondig uit te werken, maar het is de vraag of je automatisch onder het gezag van je ouders vandaan gaat als je als jongeman en jonge vrouw het ouderlijk huis verlaat. Wij denken van niet. Het uit huis gaan is een geestelijke zaak en het vraagt minimaal een stevige doordenking met de ouders over het feit of zij nog (geestelijk) verantwoordelijk voor jou zijn. En zo niet, wie dan wel?

Zeer regelmatig is er sprake van problematieken rondom de relatie met de ouders. Dit heeft gevolgen hoe je naar het huwelijk toeleeft en welke plek jullie je ouders, ook na de bruiloft, in je huwelijk geven. Gods gebod om onze ouders te eren blijft ook dan staan, maar er zijn situaties waar begrenzing en afspraken nodig zijn. Het is prachtig als ouders een raadgevende en adviserende rol hebben. Een voorwaarde daarvoor is een goede relatie en wederzijds vertrouwen.

Het is goed om naar je ouders te luisteren (Spreuken 1:8 en 5:1). En hun bezwaren te toetsen aan de Bijbel (1 Thessalonicenzen 5:21). Waarbij het eerste uitgangspunt is dat jij je ouders eer geeft en met respect behandelt (Exodus 20:12). Besef dat dit gebod door Mozes werd gegeven aan volwassen mensen om voor hun al ouder wordende ouders te zorgen.

Je bent echter geen kind meer en hoeft je ouders niet automatisch te gehoorzamen. Hun rol is veranderd van opvoeder naar coach en raadgever. Uiteindelijk is het maken van een keuze jouw verantwoordelijkheid, niet die van je ouders. Dit kan een enorm spanningsveld opleveren, zeker als je ouders de keuze niet accepteren en respecteren. Dit kan veel verdriet en vragen oproepen hoe hiermee om te gaan. Het is goed om in deze situatie advies in te winnen bij betrouwbare broeders en zusters in je kerkelijke gemeente of netwerk.

Trouwen is een prachtig betekenisvol moment waar jullie beiden van mogen genieten. Als het goed is, besef je dat je samengebracht bent door God en is jullie (getrouwde) leven niet voor jezelf maar voor Hem. Dit mag je in alles terug laten komen, zeker ook richting gasten die de Heere nog niet kennen.

Denk van te voren na hoe je dit een plek wilt geven en wordt niet alleen in beslag genomen door de praktische kant van de bruiloft. Bid samen of God jullie ingevingen geeft en creatieve ideeën. Een bruiloft kan ook de geschikte plek zijn om het getuigenis van wat God in jullie leven heeft gedaan en hoe Hij jullie heeft samengebracht te laten klinken.

Goede hechting vindt plaats op drie gebieden:

Allereerst is het belangrijk geestelijk te hechten, dat wil zeggen: samen te genieten van wie de Heere Jezus is en voor jullie wil zijn. Dit kan door samen de Bijbel te lezen, hierover door te praten, geestelijke ervaringen uit te wisselen, samen te zingen en Hem te aanbidden. Praat ook over geestelijke moeilijkheden, tegenslagen en nederlagen die je ervaart. Je bent niet volmaakt, ook niet in je huwelijk. We hebben allemaal het bloed van Jezus Christus nodig dat ons reinigt van onze zonden. Dit is veel meer dan alleen zondag samen in de kerk zitten. Het vraagt soms moed om jullie geestelijk leven ‘op tafel te leggen’, maar je zult merken dat het een diepe verbondenheid geeft, met God en met elkaar. Je hebt dan geestelijke gemeenschap (fellowship), wat de beste voedingsbodem is voor een gelukkig huwelijk. Dit is werkelijke intimiteit, veilig zijn bij God en bij elkaar. Echte verbondenheid begint bij een geestelijke relatie met God en op die manier met elkaar.
De man is als hoofd verantwoordelijk om hierin leiding te nemen. Als je dat niet gewend bent, moet je hierin groeien. Onze cultuur wordt getekend door de passiviteit van de man, juist op geestelijk terrein. Het volgende getuigenis kan jullie bemoedigen hier stappen in te maken en jullie huwelijk tot eer van God te laten zijn.
Goede geestelijke hechting is de allerbeste bescherming tegen een proces van onthechting en uiteindelijk scheiden. Scheidingen vinden bij gelovigen niet plaats in de rechtszaal, ze vinden plaats in de geest. Als jullie geest niet meer één is, ligt daar de kiem voor het uit elkaar groeien met een mogelijke scheiding tot gevolg.

Op emotioneel gebied is goede hechting ook belangrijk. Het verbonden raken van jullie zielsleven (psychen) vraagt tijd en aandacht. Vaak is er in de verkeringstijd aandacht om elkaar beter te leren kennen, maar na de bruiloft wordt dat al snel minder en minder. Het grootste gevaar voor onvoldoende emotionele verbondenheid is een gebrek aan (priori)tijd. In de wetten van Israël was opgenomen dat een pasgetrouwde man een jaar lang ontslagen was van zijn taken in het leger en vrij was van elke verplichting. Dit met als doel er voor zijn vrouw te zijn en dat zij zich in elkaar verblijden (Deuteronomium 24:5). Elkaar leren kennen, de mooie dingen in elkaars leven waarderen, maar ook om leren gaan met de schaduwkanten van elkaar, kost tijd. Tijd en goede communicatie. Het is zo belangrijk minimaal één moment per week tijd te nemen en te praten over je gedachten, gevoelens en verlangens. Plan dit in en geef het vorm op een manier die bij jullie past. Bijvoorbeeld in de vorm van een wandeling. Samen iets doen is mooi, bijvoorbeeld een film kijken of een spel spelen, maar let op dat er ruimte is voor onderlinge communicatie.
Wat je zult merken is dat wanneer je samen bent en praat, het emotionele leven en geestelijke leven niet van elkaar zijn te scheiden. Dat is het mooie van echte intimiteit gebaseerd op een relatie met de Heere Jezus. De Heilige Geest werkt niet alleen in het geestelijke, maar ook op het niveau van de psyche. Bij mooie ontwikkelingen mogen jullie je verblijden in Hem, in moeilijke of verdrietige tijden is Hij er ook bij en mogen jullie je aan Hem vasthouden (omdat Hij jullie vasthoudt).

Het derde gebied waarop hechting plaatsvindt, is het fysieke. Het samen er helemaal voor elkaar zijn, zonder schaamte, is een prachtige gave van God. Het beleven van seksualiteit is iets prachtigs en een gezamenlijke ontdekkingstocht in jullie huwelijk. Praat hier open over: wat vind je prettig en wat niet. Geef ruimte aan spontaniteit. Soms kun je ook afspraken maken over frequentie. Er valt veel te zeggen over het hechten op dit gebied, maar onthoud vooral dit: goede en prettige seksualiteit is een uitkomst van geestelijke en emotionele intimiteit en geborgenheid. Zowel voor de vrouw als de man. Als er veel aandacht is voor het fysieke, maar minder voor de andere gebieden zul je merken dat zaken gaan scheefgroeien en er spanningen ontstaan. Een goede hechting op dit terrein is een gevolg van goede hechting op de andere twee gebieden, niet andersom.

Het is enerzijds een juridische aangelegenheid en ceremoniële plechtigheid. Door in het publiek te getuigen dat het huwelijk is voltrokken, is het rechtsgeldig. Ze hebben gezien en gehoord dat het bruidspaar heeft ingestemd met het huwelijk. Als getuigen draag je geen formele verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van het huwelijk. In die zin dat je na het zetten van je handtekening geroepen bent om acht te slaan op het voltrokken huwelijk. Deze rol hoort bij de kerkelijke gemeente om met jullie persoonlijk en in het huwelijksleven mee te leven.

Formele getuigen en het ondertekenen van een trouwakte komen in de Bijbel niet voor, maar zijn een prima (cultureel) gebruik. Belangrijk is dat het huwelijk wordt gesloten in aanwezigheid van getuigen en voor het aangezicht van God.

Zie het antwoord op de vraag: ‘Wat betekent het om mijn ouders te verlaten?’. Ouders die op welke manier dan ook ongewenste invloed uitoefenen, passeren een door God gegeven grens. Dit is niet de bedoeling, jullie zijn ‘vrij’ van hun gezag. In de praktijk is dit vaak moeilijk, mede ook omdat ouders onvoldoende kennis hebben over hoe God naar de relatie met hun getrouwde kinderen kijkt. Ga met je ouders in gesprek over hoe de Bijbel hierover denkt en bid dat zij dit zullen inzien. Wees duidelijk over wat jullie wel en niet wenselijk vinden, maar houdt tegelijkertijd rekening met je ouders omdat zij dit in de meeste gevallen doen uit bezorgdheid en liefde.

Natuurlijk mogen ouders zich uitspreken over zaken in jullie huwelijk, maar dat mag niet leidend zijn voor hoe jullie je leven inrichten. Belangrijk is dat jullie voor het trouwen samen en met de ouders bespreken hoe jullie hen willen betrekken in jullie leven. Soms is het nodig om op een liefdevolle manier de relatie op afstand te houden, sterk te beperken of zelfs te verhuizen om de invloed te minimaliseren.

Andersom kan het ook, namelijk dat een van jullie een sterke emotionele verbondenheid met het ouderlijk huis ervaart. Dit kan funest zijn voor het huwelijk. Allereerst zijn jullie aan elkaar gegeven en niet verantwoordelijk voor wederzijdse ouders. Ga na of dit het geval is en verbreek deze verkeerde (geestelijke) verbondenheid met thuis. Een blijvend groot verantwoordelijkheidsgevoel en sterke wisselingen van emoties over wat er in de ouderlijke woning gebeurt, duiden op ongezonde verbondenheid. Je hebt dan duidelijk het ouderlijk huis niet ‘verlaten’. In het Hebreeuws is dat ‘āzaḇ’ en dat betreft een sterke uitdrukking wat ‘permanent achter je laten’ en ‘iets anders op de eerste plek stellen’ betekent. In het Engels zegt men wel ‘leave and cleave’, ‘verlaten van’ en ‘hechten aan’.

Deze (ver-) of (ge)bondenheid is iets anders dan gezonde zorgzaamheid en liefde, ook met alle beperkingen die het ouderlijk huis ongetwijfeld heeft. God roept ons op om acht te slaan op elkaar, zeker op onze ouders en familie. Maar niet vanuit een ‘gedwongen moeten’, maar vanuit een vrije keuze gebaseerd op de liefde van de Heere Jezus. Jezelf de vraag stellen ‘waarom doe ik dit of dat voor mijn ouders en/of familie?’ kan licht werpen of je gedreven wordt door de juiste motieven.

Je communiceert altijd, verbaal, maar vooral non-verbaal. Leven betekent automatisch communiceren. Niet communiceren is ook communiceren. Zo heeft God de mens nu eenmaal gemaakt. Als je alleen leeft, is communicatie al belangrijk, laat staan als je bent getrouwd. Communicatie is de smeerolie voor je huwelijk. Communiceer je niet of verkeerd, dan droogt het uit, verloopt het stroever en stroever totdat het kapot gaat. Er is al heel veel geschreven over communicatie, vooral op psychologisch vlak. Verschillen in hoe mannen en vrouwen communiceren, de verschillende stijlen, verschillen door karakters, etc.

Als je geestelijke, emotionele en lichamelijke eenheid wilt beleven, zul je moeten communiceren. En van wie kunnen we dat beter leren dan het grote voorbeeld: Jezus Christus. Hij was vol genade, maar ook waarheid. Hij kende plaats en tijd wanneer Hij sprak of juist zweeg. Goede communicatie wordt gevoed vanuit een levende relatie met Hem. Als we (samen) aan Zijn voeten zitten, we luisteren naar Zijn stem, verandert ons hart. En uit het hart komt ons gedrag voort, zegt Spreuken 4:23. Dus ook onze communicatie. Het beheersen van onze tong, woorden die besprenkelt zijn met zout, blikken vol van liefde, wie kan dat ons beter leren dan de hemelse Hogepriester? Een mooi boek over communicatie is: Samen praten over communicatie in het huwelijk - H. van Groningen

Dat het zwaar is in het huwelijk, moet ons niet verrassen. Het komt als een verrassing, doordat we verkeerde verwachtingen hebben. De ‘ik-gerichte’ cultuur predikt tegen ons dat we gelukkig moeten zijn. Kostte wat het kost, haal eruit wat er voor jou in zit. En het individuele geluk is het hoogste goed dat je moet nastreven.

Deze boodschap staat haaks op wat God ons vertelt en doet geen recht aan de realiteit van de gevallen schepping. Er is lijden, pijn, teleurstelling, boosheid en gebrokenheid, ook in je huwelijk. Het huwelijk is geen sprookje of droom, het is hard werken en veel genade nodig hebben. Zelfs in het meest perfecte huwelijk waar God centraal staat kan het uitermate zwaar zijn. Geredde zondaren zijn nog steeds in staat elkaar de ergste dingen aan te doen.

Het geheim is niet om te streven naar een gelukkig leven en huwelijk, maar om te zien op Jezus. Als Hij het middelpunt is van jullie leven en je gebruikt de Bijbel als gids voor jullie leven, dan is het mogelijk de vreugde vast te houden. Te midden van de moeite en zorgen. Het innerlijke leven kan een leven van overvloed zijn (Johannes 10:10) en Zijn vreugde jullie kracht (Nehemia 8:11). Gelukkig zijn is dan geen doel, maar vloeit voort uit je relatie met de Heere Jezus. Dan kan je Paulus nazeggen uit Romeinen 8:38 en 39 dat niets jou kan scheiden van de liefde van Christus.

Liefhebben is een werkwoord. Je zult altijd actief moeten blijven om de vreugde in je huwelijk vast te houden en te laten groeien. Als je het geen aandacht geeft, dooft het huwelijksvuur onherroepelijk. Er zijn veel manieren om te werken aan je huwelijk. Plan tijd, zorg dat je echt minimaal één moment per week hebt om te praten met elkaar. Lees goede boeken, bid samen, ga leuke dingen doen. Verlies, ook als er kinderen komen, niet de focus voor elkaar. En als het plannen daarvan onnatuurlijk aanvoelt, God heeft ook een plan en in Spreuken 15:22 spreekt de Bijbel ook over plannen maken. Niets mis mee dus om de agenda’s te trekken en te bepalen wanneer jullie samen tijd met elkaar willen doorbrengen. Met een aantal andere stellen over het huwelijk praten kan ook verfrissend zijn, of bezoek de jaarlijkse huwelijksconferentie van Hart voor het gezin.

Waar komen conflicten uit voort? Jakobus 4:1 en 2a schrijft het volgende: ’Vanwaar al die strijd en al die conflicten in uw midden? Vloeien ze hier niet uit voort: uit uw hartstochten, die in alle delen van uw lichaam strijd voeren? U verlangt naar iets en krijgt het niet’.

De bron van ruzies en onenigheid komen voort uit ons hart. Vicieuze cirkels van negativiteit en het schuren in de relatie doorbreken, begint bij het onderzoeken van je eigen hart voor het aangezicht van de Vader. Je kijkt dan niet naar de ander, maar naar jezelf en laat de Heilige Geest toe om je te onderwijzen. Jezus zegt dat we eerst naar de balk in ons eigen oog moeten kijken en daarna pas naar de splinter in het oog van de ander (Mattheus 7:3-5). En dan is er altijd werk aan de winkel, hoeveel schuld die ander ook heeft. Jij bent verantwoordelijk voor jouw leven. God wil dat je in het licht wandelt en de ander onvoorwaardelijk liefhebt. Als je zo tot Hem komt, zal Hij een groot werk doen in je hart en leven. Hij heeft een gebroken geest en een verbrijzeld en verslagen hart lief (Psalm 51:19). Dat slaat op iemand die het niet meer van zichzelf verwacht en niet hoog van de toren blaast.

Als je een doorbraak wilt, zeg dan tegen de ander wat jij verkeerd hebt gedaan en waar je vergeving voor wilt vragen. Echte kwetsbaarheid zal iets positiefs uitwerken, direct of anders later. In veel gevallen zal de ander ontdooien en bijdraaien. Zorg dat negatieve patronen niet ontstaan of blijven bestaan. Als je ze niet doorbreekt, zal satan het gebruiken om meer en meer een wig te drijven.

Als het niet lukt om de conflicten op te lossen, ga samen hulp zoeken en bid dat God jullie helpt om tot een nieuwe toewijding te komen. Dit getuigenis laat de kracht van gebed in het huwelijk zien.

Dat is niet erg, het is juist verrijkend. God heeft ieder mens uniek gemaakt. Grote verschillen geven wel een uitdaging waar je rekening mee moet houden. Een introvert persoon staat bijvoorbeeld anders in het leven dan een extravert persoon. Deze verschillen kunnen een bron van irritatie worden als je hier niet goed mee om leert gaan. Allereerst is jouw man of vrouw door God gemaakt, hoe anders ook dan jou. Daarnaast roept Jezus je op om, ondanks de verschillen, de ander onvoorwaardelijk lief te hebben. En de verschillen zijn juist ook belangrijk om een huwelijk in evenwicht te houden en om uitersten te vermijden. Sowieso zijn mannen al totaal verschillend van vrouwen, laat staan als je binnen de geslachten de verschillende karaktertypes gaat bestuderen. In Christus zijn we één, als Lichaam en gemeente van Hem. Hoe verschillend ook, het mag nooit leiden tot ontwrichting en (af)scheiding.

Dit is verschrikkelijk moeilijk om mee te maken. Zonde kan zich op vele manieren openbaren. Expliciete zonde zoals overspel, dronkenschap of misbruik, maar ook karakterzonden zoals overmatige boosheid, verbaliteit en negeren verwoesten een mensenleven, huwelijk en gezin.

Er is een verschil tussen struikelen en leven in de zonde. Struikelen doen we allemaal. Als we zijn gevallen, mogen we weer opstaan, vergeving vragen aan God (en wanneer nodig aan elkaar) en gereinigd door Zijn bloed weer verder leven.

Het is anders als er sprake is van een levenspatroon waar de ander zich niet van wil (of kan) afkeren en zich niet wil bekeren. Als blijkt dat na een aantal gesprekken de ander niet wil veranderen, dan is er hulp nodig. Het is een groot probleem dat hier in de meeste gevallen veel te lang mee wordt gewacht. Als er zoveel kapot is gegaan dat hulp niet meer mogelijk is.

De raad uit Mattheus 18:15-20 is op deze situatie van toepassing.

De eerste stap is iemand in vertrouwen te nemen en samen met die persoon het gesprek aan te gaan. Zorg dat deze persoon een geestelijk iemand is die pastoraal het gesprek kan leiden. Je bent uit op positieve verandering, bekering. Dit gesprek moet op de juiste wijze in liefde en waarheid gevoerd worden, zodat de Heilige Geest het kan gebruiken tot wederkeer. Deze eerste stap kan ook met de oudsten/ouderlingen van de gemeente worden gedaan (of als tweede stap). Het is belangrijk dat ook helder wordt of de persoon in kwestie niet wil of niet kan. Soms zijn verslavingen zo sterk dat een persoon letterlijk gebonden (niet bezeten!) is. Een wedergeboren persoon wil altijd bevrijding, maar kan onmachtig zijn. Zeker na vele pogingen zonder ‘succes’. Belangrijk is dan specifiek te bidden dat de banden verbroken worden en iemand echt een keuze kan maken om terug te keren naar de Heere.

Als er niet geluisterd wordt, als de persoon in kwestie wil echt niet veranderen, dan moet het de gemeente publiekelijk bekend gemaakt worden, vers 17. Het doel is opnieuw niet iemand te schande te maken of de reputatie te vernietigen, maar als middel om diegene tot inkeer te laten komen.

Wanneer daar geen gehoor aan wordt gegeven, zal de kerkelijke tucht toegepast moeten worden. Afhankelijk van de aard van de zonde en schade die dat oplevert, zal onderzocht moeten worden hoe het samenleven in het huwelijk dan wel gezin eruit moet zien. Wanneer er sprake is van zwaar emotioneel, geestelijk en/of fysiek misbruik is het zaak direct te komen tot bescherming, waarbij het uit huis gaan van één van de huwelijkspartners (en andere gezinsleden) tot de mogelijkheden behoort. Dit betreft geen scheiding (divorce), maar het apart leven (seperation) van elkaar. Waarbij het gebed en verlangen is dat dit zo kort mogelijk zal zijn. Tot het moment van bekering zal komen en hereniging mogelijk gemaakt kan worden.

We realiseren ons dat dit een zeer kwetsbaar terrein is waarbij er altijd sprake is van maatwerk en samen zoeken naar de leiding van de Heilige Geest. Waarbij het alle inspanning waard is een scheiding te voorkomen.

Het is onmogelijk hier op deze plek een passend antwoord op te geven. Rouw en verlies kan hartverscheurend zijn en levens veranderend. Juist in zo’n periode is het belangrijk veel samen te zijn, te luisteren, praten en bidden of de Heere Jezus in de pijn en verdriet betrokken zal zijn. Mocht je hiermee te maken krijgen, deze  lezing van Miel de Rechter behandelt de thematiek van rouw en stil verdriet, klik op de link om deze te bekijken.

De vragen die binnen het huwelijk aan de orde kunnen komen zijn legio. Wat te doen bij kinderloosheid of het overlijden van een van de echtgenoten. Of hoe om te gaan met culturele diversiteit in het huwelijk, handicap of psychische problemen. In veel van deze situaties geeft de Bijbel niet een 1-1 antwoord. God geeft vaak geen kant en klare oplossingen. Dat is bewust. God weet als Hij dat doet wij gericht blijven op onszelf en niet (meer) afhankelijk worden van Hem. Want dat is het belangrijkste doel, niet onze problemen oplossen maar allereerst te midden van alle gebrokenheid Hem liefhebben en ons in Hem verblijden.

Geen kant en klare oplossingen dus, maar God rijkt wel principes aan hoe we om kunnen gaan met situaties zoals hierboven beschreven. Schroom niet ons te contacten als je daarover met ons in gesprek wil gaan. Hart voor het gezin biedt geen kant en klare oplossingen, maar wil wel met je oplopen om je meer aan Christus te verbinden en Zijn principes in de praktijk te leren toepassen. Mail ons je vragen op huwelijk@hartvoorhetgezin.nl.