Opa en oma

Opa en oma zijn. Wat geeft dat een vreugde en voldoening. Het betrokken zijn op het nageslacht en te zien hoe je kinderen genieten en je kleinkinderen opgroeien geeft veel blijdschap. Hopelijk is jullie grootste verlangen dat het allereerst geestelijk goed met hen zal gaan. Psalm 72:17 geeft dat zo mooi weer: ‘Zijn Naam zal voor eeuwig blijven; zolang de zon er is, wordt Zijn Naam van kind tot kind voortgeplant.’ De verbondstrouw van God is dezelfde, ook voor onze gezinnen in de 22e eeuw.
Opa en oma zijn kent naast de vreugdevolle kant ook een schaduwkant. Niet alles gaat zoals jullie graag zouden willen. Jullie zien de gebrokenheid van de schepping terug in jullie nageslacht. Verdriet, rouw en verlies nemen met het groter worden van het nageslacht ook toe. Jullie kinderen of kleinkinderen maken wellicht andere keuzes, je nageslacht beweegt weg van het Evangelie. Wat vraagt dit alles voor jullie als opa’s en oma’s? Over die vragen denken we graag na en zoeken we naar principes uit Gods Woord om te bemoedigen en op te bouwen.

De prediker Spurgeon spoort ons aan om altijd hoop te houden: ‘Het is met de kerk als met de zee: iedere golf sterft, maar erachter is een andere golf. Soms lijkt het erop dat de golf zich meer terugtrekt dan vooruit gaat, maar meestal rolt de volgende golf glorieus naar voren. De gemeente van God sterft nooit. Want als we één voor één onze race beëindigen ontspringen er anderen uit de eeuwig-levende wordt. En zo wordt de gezegende opeenvolging van genade in de wereld in stand gehouden.’